معرفی کامل رشته های پیراپزشکی در ایران

داوطلبان در دوره متوسطه دوم یک چالش بزرگ به نام کنکور دارند. متاسفانه چالش داوطلبان پس از قبولی در کنکور به یک چالش دیگر به نام انتخاب رشته نیز تبدیل می‌شود. البته اکثر داوطلبان با این موضوع هم عقیده هستند که انتخاب رشته بسیار اهمیت و حیاتی است و به راحتی آینده کاری و تحصیلی داوطلبان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. داوطلبان گروه ریاضی به دنبال رشته‌های مهندسی می‌روند و داوطلبان گروه تجربی رشته‌های پزشکی و دندانپزشکی را برای ادامه تحصیل خود انتخاب می‌کنند. اما برخی از داوطلبان رشته‌های دیگری را برای ادامه تحصیل و آینده کاری خود انتخاب می‌کنند. یکی از محبوب‌ترین رشته‌هایی که داوطلبان برای ادامه تحصیل به سراغ آن می‌روند، رشته های پیراپزشکی هستند. با توجه به اهمیت این رشته‌ها تیم محتوای ونوس در این مطلب به سراغ معرفی رشته های پیراپزشکی می‌رود و این رشته‌ها را با اطلاعات کامل در اختیار داوطلبان قرار می‌دهد.

رشته های پیراپزشکی کدام رشته‌ها هستند؟ این رشته‌ها چه تفاوتی با رشته‌های گروه تجربی دارند؟ آیا رشته های پیراپزشکی درآمد بالایی دارند؟ بدون شک تمامی این سوالات در ذهن داوطلبان وجود دارند و آن‌ها باید پاسخ این سوالات را قبل از انتخاب رشته بدانند. قبل از اینکه به سراغ معرفی رشته های پیراپزشکی برویم باید یک تعریف ساده از رشته های پیراپزشکی داشته باشیم.

رشته پیراپزشکی یک رشته مهم در حوزه سلامت و پزشکی است که به تشخیص، درمان و مراقبت از بیماران و افراد مبتلا به مشکلات جسمانی و روانی می‌پردازد. پیراپزشکان در کنار پزشکان اصلی نقش بسیار مهمی در سیستم بهداشت و درمان ایفا می‌کنند. تیم محتوای ونوس در این مطلب به صورت جامع و کامل مهم‌ترین رشته های پیراپزشکی را به داوطلبان و دانش‌آموزان معرفی می‌کند تا آن‌ها با آگاهی بیشتری به سراغ انتخاب رشته های پیراپزشکی بروند.

 

رشته پیراپزشکی چیست؟

رشته پیراپزشکی یکی از رشته‌های بسیار مهم و حیاتی در حوزه سلامت و پزشکی است که نقش بسیار مهمی در ارتقاء سلامت جامعه ایفا می‌کند. این رشته به عنوان یک پل ارتباطی میان پزشکان اصلی و بیماران در تشخیص، درمان و مراقبت از افراد دخیل در سیستم بهداشت و درمان عمل می‌کند. تخصص پیراپزشکی به معنای “پشتیبانی از پزشکی اصلی” است و در واقع این تخصص‌ها به ارتقاء کیفیت خدمات پزشکی و بهبود سلامت عمومی انسان‌ها کمک می‌کنند. پیراپزشکان تخصص‌های متنوعی از جمله پیراپزشکی عمومی، پیراپزشکی اورژانس، پیراپزشکی جراحی، پیراپزشکی زنان و زایمان، پیراپزشکی کودکان، پیراپزشکی قلب و عروق و … دارند.

در واحدهای بهداشتی و درمانی مختلف مانند بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها، مراکز اورژانسی و … پیراپزشکان به تشخیص بیماری‌ها، ارائه مراقبت‌های پزشکی، مدیریت درمان، ارائه مشاوره به بیماران و خانواده‌های آن‌ها و انجام فعالیت‌های پیشگیرانه مشغول هستند. به عبارت دیگر می‌توان پیراپزشکی را به عنوان یک تخصص پزشکی فرعی که به منظور ایجاد همکاری و هماهنگی بین متخصصان پزشکی اصلی و تخصص‌های دیگر در نظر گرفت.

پیراپزشکان افرادی هستند که در زمینه‌های مختلفی از پزشکی آموزش دیده‌اند و نقش مهمی در تیم‌های درمانی ایفا می‌کنند. در رشته پیراپزشکی، پیراپزشکان آموزش‌ها و مهارت‌های متنوعی را دریافت می‌کنند تا بتوانند در مواقع اضطراری و غیرضروری به پزشکان اصلی کمک کرده و نقشی موثر در ارائه مراقبت‌های بهتر به بیماران ایفا کنند. این تخصص‌ها با توجه به نوع مهارت‌ها و دانش مورد نیاز در زمینه‌های مختلف پزشکی متفاوت هستند.

شاید برای برخی از داوطلبان این سوال پیش آید که آیا رشته پیراپزشکی دشوار است؟ رشته پیراپزشکی ممکن است دشواری‌های خاص خود را داشته باشد، اما این دشواری‌ها به عوامل متعددی بستگی دارند و به طور کلی می‌توان گفت که این رشته نیاز به تعهد، زمان و تلاش دارد.

تفاوت رشته های پیراپزشکی و پزشکی

اول از هر چیزی باید به این نکته اشاره کنیم که رشته های پیراپزشکی و پزشکی مانند یکدیگر نیستند. متاسفانه بسیاری از داوطلبان در این تصور هستند که رشته های پزشکی و پیراپزشکی یکسان هستند. این نوع نگرش، یک طرز تفکر اشتباه است. این دو رشته کاملا متفاوت هستند. دانشجویانی که در رشته‌های مربوط به پزشکی تحصیل می‌کنند، پزشک نامیده می‌شوند. اما پیراپزشکی شامل رشته‌هایی است که به روش‌ها و مهارت‌های حفظ سلامتی افراد مربوط می‌شود. به افرادی که در این رشته‌ها تحصیل می‌کنند، پیراپزشک گفته می‌شود. پیراپزشکان کارهای خود را زیر نظر پزشکان انجام می‌دهند و به آن‌ها کمک می‌کنند. کادر درمانی یک بیمارستان از پیراپزشکانی تشکیل شده است که در کنار پزشکان به درمان بیماران کمک می‌کنند. شما می‌توانید در بخش زیر با اصلی‌ترین تفاوت‌های این دو رشته بیشتر آشنا شوید:

1) مدت زمان تحصیل

یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های رشته پزشکی و رشته پیراپزشکی به مدت زمان تحصیل این دو رشته مربوط می‌شود. دانشجویان در رشته پزشکی در یک مدت زمان 6 الی 7 ساله فارغ‌التحصیل می‌شوند. فارغ‌التحصیلان رشته پزشکی باید پس از فارغ‌التحصیلی یک دوره تخصصی مابین 3 الی 7 سال نیز سپری کنند تا تخصص خود را در یکی از شاخه‌های داخلی، قلب و … دریافت کنند.

داوطلبان رشته‌های پیراپزشکی در مقایسه با داوطلبان پزشکی کار ساده‌تری را پیش روی خود دارند. پیراپزشکان در دوره‌های کوتاه‌تری که معمولاً مابین 4 الی 5 سال است مدرک فارغ‌التحصیلی خود را دریافت می‌کنند. آن‌ها مهارت‌ها و دانش‌های اساسی پزشکی را یاد می‌گیرند اما به تخصص‌های خاص‌تر پزشکی نمی‌پردازند.

2) تخصص

یکی دیگر از تفاوت‌های رشته پزشکی و پیراپزشکی به تخصص و دامنه علمی مربوط می‌شود. پزشکان تخصص دارند و در زمینه‌های مختلفی مانند داخلی، جراحی، چشم‌ پزشکی، دندان ‌پزشکی، زنان و زایمان، داروسازی و … متخصص می‌شوند. آن‌ها دارای دانش عمیقی در زمینه تشخیص، درمان و پیشگیری بیماری‌ها و مشکلات سلامت هستند.

این موضوع برای رشته پیراپزشکی متفاوت است. پیراپزشکان معمولا تخصص‌های عمومی‌تری دارند و در موارد عمومی‌تری مانند پیراپزشکی عمومی، پیراپزشکی اورژانس، پیراپزشکی جراحی و … تخصصی می‌شوند. آن‌ها برای ارائه مراقبت‌های اولیه و فوری به بیماران آماده‌ می‌شوند و نقش مهمی در مدیریت و مراقبت از بیماران ایفا می‌کنند.

3) مراقبت و مدیریت بیمار

مراقبت و نحوه مدیریت در رشته‌های پزشکی و پیراپزشکی متفاوت است. پزشکان عموما به عنوان معالج، بیماری‌ها و مشکلات سلامتی را تشخیص می‌دهند و بیماری‌ها را درمان می‌کنند. آن‌ها بیمار را از مرحله تشخیص تا درمان و پیگیری کامل هدایت می‌کنند. پیراپزشکان معمولا مسئولیت مراقبت اولیه و فوری از بیماران را برعهده دارند. آن‌ها به تشخیص مشکلات اولیه، اجرای اقدامات اورژانسی و مدیریت بیمار در مواجهه با وضعیت‌های اضطراری می‌پردازند.

4) محل کار

پزشکان معمولا در بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها، داروخانه‌ها و مطب‌های خصوصی کار می‌کنند. آن‌ها ممکن است همچنین در تحقیقات پزشکی و آموزش پزشکی نیز فعالیت داشته باشند. پیراپزشکان معمولا در محیط‌های اورژانسی مانند واحدهای اورژانس بیمارستانی، تیم‌های اورژانس، واحدهای مراقبت ویژه و در مواقع اضطراری مانند حوادث فعالیت می‌کنند.

معرفی رشته های پیراپزشکی سراسری      

همان طور که در قسمت بالا به آن اشاره دارد، رشته های پیراپزشکی و رشته‌های پزشکی متفاوت هستند و معانی یکسانی ندارند. به عبارت دیگر می‌توان گفت که پیراپزشکان متخصصانی هستند که در کنار پزشکان، کادر درمانی یک بیمارستان را تکمیل می‌کنند. در ادامه مطلب به سراغ معرفی رشته های پیراپزشکی می‌رویم و محبوب‌ترین این رشته‌ها را به شما معرفی می‌کنیم.

معرفی انواع رشته های پیراپزشکی    

• ساخت پروتزهای دندانی
• بهداشت عمومی
• بهداشت حرفه‌ای
• بهداشت محیط
• مدیریت خدمات بهداشت درمانی
• کتابداری در شاخه‌ پزشکی
• فناوری اطلاعات سلامت
• اتاق عمل
• علوم حدیث، اخلاق و آداب پزشکی
• مامایی
• پرستاری
• اعضای مصنوعی و وسایل کمکی
• شنوایی شناسی
• بینایی سنجی
• کاردرمانی
• گفتاردرمانی
• فیزیوتراپی
• مددکاری اجتماعی
• پرتوشناسی(رادیولوژی)
• پرتودرمانی(رادیوتراپی)
• هوش‌بری
• علوم آزمایشگاهی
• علوم تغذیه
• تکنولوژی اتاق عمل
• اداره‌ امور بیمارستان‌ها
• تکنولوژی پزشکی هسته‌ای
• مهندسی پزشکی بالینی

پردرآمدترین رشته های پیراپزشکی

 

1) معرفی رشته فیزیوتراپی

در ادامه معرفی رشته های پیراپزشکی به سراغ رشته‌های پردرآمد می‌رویم. یکی از رشته‌ های پیراپزشکی که درآمد مناسبی دارد، رشته فیزیوتراپی است. فیزیوتراپی یکی از رشته‌های پزشکی فرعی است که در ارتباط با مراقبت، تشخیص و درمان مشکلات حرکتی و عملکردی انسان است. این رشته به بررسی سیستم عضلانی، اسکلتی، عصبی و اعضای مرتبط با حرکت متمرکز می‌شود تا بیماران را در بازیابی حرکتی و کمک به بهبود کیفیت زندگی کمک کند. به عبارت دیگر، فیزیوتراپی به عنوان یک علم و هنر درمانی افراد را در تغییر و بهبود توانایی حرکتی و عملکردی یاری می‌کند.

مهم‌ترین هدف فیزیوتراپی، بازیابی و حفظ حرکت و عملکرد سالم بدن انسان است. فیزیوتراپیست‌ها به تحلیل مشکلات حرکتی بیماران، تشخیص دقیق ایجاد مشکلات و ارائه توصیه‌ها و تمرین‌های مناسب برای بهبود حالت بدنی افراد می‌پردازند. این تمرینات می‌توانند شامل تمرینات تقویتی، افزایش انعطاف پذیری و تمرینات بهبود تعادل باشند که به بیماران کمک می‌کنند تا از مشکلات حرکتی جلوگیری کنند. فیزیوتراپی به طور گسترده در موارد مختلفی از جمله مراقبت از بیماران پس از جراحی، کمک به بیماران مبتلا به مشکلات مزمن مانند آرتروز و ناتوانی‌های حرکتی، ترمیم ورزشکاران پس از آسیب‌های ورزشی و درمان بیماران مبتلا به نقص عضو استفاده می‌شود. همچنین، فیزیوتراپی در بهبود افراد مسن و کمک به بیماران در مدیریت درد نیز نقش مهمی ایفا می‌کند.

فیزیوتراپیست‌ها نقش اساسی در تیم‌های درمانی دارند و با سایر متخصصان پزشکی همکاری می‌کنند تا بهبود حرکتی بیماران را به مراحل بالاتر ببرند. آن‌ها باید دانش گسترده‌ای در زمینه علوم پزشکی، توانایی تحلیل دقیق مشکلات حرکتی و تجربه در ارائه مراقبت‌های مؤثر به بیماران داشته باشند. دانشجویان باید در مدت زمان 4 سال و 8 ترم تحصیلی دروس مربوط به رشته فیزیوتراپی را مطالعه کنند.

دروس عمومی رشته فیزیوتراپی

 

مبانی نظری اسلام	ادبیات فارسی	اخلاق اسلامی
زبان عمومی	آشنایی با منابع اسلامی	تاریخ و تمدن اسلامی
جمعیت و تنظیم خانواده	انقلاب اسلامی	تربیت بدنی 1
تربیت بدنی 2		تاریخ فرهنگ و تمدن اسلام و ایران

دروس پایه رشته فیزیوتراپی

 

بیوشیمی و داروشناسی	فیزیولوژی عمومی	فیزیولوژی عصب و عضله
تشریح اندام تحتانی	تشریح سر، گردن و تنه	تشریح اندام فوقانی
تشریح سطحی	تشریح اعصاب	بافت‌شناسی
آسیب‌شناسی	بیماری‌های قلبی عروقی و تنفسی	روان‌شناسی عمومی و بیماران
بیماری‌های مغز و اعصاب	ژنتیک	جراحی عمومی
بیماری‌های روماتیسمی و پوستی	روانپزشکی	ارتوپدی
رادیولوژی	مدیریت بخش فیزیوتراپی	زبان تخصصی
کمک‌های اولیه	فیزیوتراپی در بیماری‌های اعصاب 1، 2 و 3	اصول توانبخشی و فیزیوتراپی
فیزیوتراپی در بیماری‌های قلبی، عروقی و تنفسی	فیزیوتراپی در بیماری‌های روماتیسمی و پوستی	فیزیوتراپی در بیماری‌های ارتوپدی 1 و 2
کینزیولوژی و بیومکانیک 1، 2 و 3	فیزیوتراپی در بیماری‌های جراحی	روش‌های اختصاصی تمرین درمانی
الکتروتراپی 1و2	ارزشیابی دستگاه عضلانی – اسکلتی	وسایل کمکی و اندام‌های مصنوعی
درمان‌های دستی 1، 2 و 3	اخلاق حرفه‌ای	درمان مبتنی بر شواهد

دوره‌های کارآموزی رشته فیزیوتراپی

 

کارآموزی در عرصه ترمیمی و سوختگی	کارآموزی در عرصه بیماری‌های ارتوپدی 1	کارآموزی در عرصه بیماری‌های ارتوپدی 2
کارآموزی در عرصه بیماری‌های روماتیسمی و پوستی	کارآموزی در عرصه مشاهده بالینی	کارآموزی در عرصه بیماری‌های قلبی، عروقی و تنفسی
کارآموزی در عرصه (سالمندان)	کارآموزی در عرصه بیماری‌های کودکان	کارآموزی در عرصه بیماری‌های مغز و اعصاب 1
کارآموزی در عرصه بیماری‌های مغز و اعصاب 2		کارآموزی در عرصه مستقل

 

موقعیت های شغلی رشته فیزیوتراپی

• کلینیک‌های فیزیوتراپی: بسیاری از فیزیوتراپیست‌ها در کلینیک‌های خصوصی و مراکز تخصصی فیزیوتراپی مشغول به کار می‌شوند. آن‌ها به بیماران مراقبت ارائه می‌دهند و تمرینات و درمان‌های فیزیکی را برای آن‌ها تعیین می‌کنند.
• بیمارستان‌ها و مراکز درمانی: فیزیوتراپیست‌ها در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی عمومی و خصوصی که به مراقبت از بیماران مبتلا به مشکلات حرکتی می‌پردازند، فعالیت می‌کنند. آن‌ها به بیماران پس از جراحی یا درمان‌های دیگر کمک می‌کنند تا بهبودی حرکتی را تجربه کنند.
• تیم‌های ورزشی: فیزیوتراپیست‌ها در تیم‌های ورزشی مختلف به عنوان مشاوران حرکتی فعالیت می‌کنند. آن‌ها ورزشکاران را در مدیریت آسیب‌های ورزشی، ارتقاء عملکرد و توانایی حرکتی و بازگشت به بازی پس از آسیب‌ها یا جراحی‌ها راهنمایی می‌کنند.
• تحقیقات و آموزش: برخی از فیزیوتراپیست‌ها ممکن است در دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی به تدریس و تحقیق در زمینه فیزیوتراپی مشغول باشند. آن‌ها به آموزش دانشجویان و انجام تحقیقات برای پیشرفت این رشته کمک می‌کنند.
• مربیگری و مشاوره: برخی از فیزیوتراپیست‌ها به عنوان مربی و مشاور در مراکز تناسب اندام، باشگاه‌های ورزشی یا به صورت خصوصی فعالیت می‌کنند. آن‌ها به افراد در بهبود عملکرد بدنی و توانایی حرکتی کمک می‌کنند.
• مدیریت کلینیک‌های فیزیوتراپی: فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند به عنوان مدیران یا مالکان کلینیک‌های فیزیوتراپی خصوصی فعالیت کنند و کسب و کار خود را راه‌اندازی کنند.

توانایی‌ها و مهارت‌های لازم برای رشته فیزیوتراپی

• دانش علمی: فیزیوتراپیست باید دانش علمی کاملی در زمینه علوم پزشکی، علوم حرکتی، آناتومی، فیزیولوژی، پاتولوژی و دانش‌های مرتبط با فیزیوتراپی داشته باشد تا بتواند مشکلات حرکتی و عملکردی بیماران را تشخیص دهد و درمان مناسبی ارائه دهد.
• توانایی تشخیصی: افرادی که در فیزیوتراپی فعالیت می‌کنند باید مشکلات حرکتی و عملکردی را با دقت تشخیص دهند. این شامل ارزیابی و تفسیر نتایج آزمون‌های تشخیصی و بالینی می‌شود.
• توانایی ارتباط با بیمار: فیزیوتراپیست باید برای برقراری ارتباط مؤثر با بیماران و توجیه مراحل درمانی، توانایی ارتباط انسانی عالی داشته باشد.
• توانایی برنامه‌ریزی منظم: فیزیوتراپیست باید برنامه‌های درمانی متناسب با نیازهای بیماران تدوین کند تا بتواند پیگیری مراحل درمانی را به صورت منظم انجام دهد.
• توانایی کار گروهی: فیزیوتراپیست باید با تیم‌های درمانی همکاری کند. توانایی کار گروهی و ارتباط مؤثر با سایر متخصصان بهداشت و درمانی اهمیت بسیار زیادی دارد.
• توانایی انجام تمرینات: فیزیوتراپیست باید بتواند تمرینات و تکنیک‌های فیزیکی را به درستی اجرا کند و بیماران را در انجام تمرینات راهنمایی کند.
• توانایی ارزیابی تغییرات: ارزیابی پیشرفت بیماران و تعیین تغییرات در وضعیت حرکتی و عملکردی از جمله مهارت‌های اساسی فیزیوتراپیست است.
• توانایی حل مسائل: افراد در این رشته باید توانایی حل مسائل پیش آمده در مراحل درمانی را داشته باشند و تصمیم‌گیری‌های مناسبی انجام دهند.
• دقت و مهارت بالا: این مهارت برای انجام تمرینات و روش‌های درمانی دقیق و صحیح حائز اهمیت است.
• اخلاق حرفه‌ای: فیزیوتراپیست باید اخلاق حرفه‌ای خوبی داشته باشد و به احترام و حریم خصوصی بیماران پایبند باشد.

وظایف فیزیوتراپ

• تشخیص و ارزیابی: انجام ارزیابی‌های جسمانی و حرکتی برای تشخیص دقیق مشکلات حرکتی بیماران از وظایف مهم فیزیوتراپ است. این ارزیابی‌ها شامل بررسی آناتومی، عملکرد عضلات و مفاصل، توانایی تعادل و کیفیت حرکت می‌شود.
• تعیین برنامه درمانی: بر اساس تشخیص ارائه شده فیزیوتراپ باید برنامه درمانی مناسب برای بهبود حرکتی و عملکرد بیمار را تعیین کند. این برنامه ممکن است شامل تمرینات تقویتی، تمرینات انعطاف پذیری، تمرینات تعادل و تکنیک‌های فیزیکی مانند ماساژ و دستگاه‌های درمانی باشد.
• اجرای تمرینات: آموزش و راهنمایی بیماران در انجام تمرینات و تکنیک‌های درمانی به صورت صحیح یکی دیگر از وظایف فیزیوتراپیست است. فیزیوتراپیست باید تمرینات را به طور دقیق نشان دهد و به بیماران در اجرای صحیح آن‌ها کمک کند.
• استفاده از تجهیزات: فیزیوتراپ باید از تجهیزات و وسایل درمانی مختلف مانند دستگاه‌های تمرینی، الکتروتراپی و سایر وسایل به منظور تسهیل در درمان و توانمندسازی بیماران استفاده کند.
• پیگیری و ارزیابی پیشرفت: پیگیری مداوم از پیشرفت بیماران و ارزیابی تغییرات در وضعیت حرکتی و عملکردی آن‌ها یکی دیگر از این وظایف است.
• ارتقاء آگاهی: ارائه آموزش‌ها و مشاوره به بیماران در مورد حفظ سلامت حرکتی و پیشگیری از مشکلات حرکتی در آینده نیز از وظایف این رشته است.
• همکاری با تیم درمانی: همکاری با سایر متخصصان بهداشت و درمانی مانند پزشکان، روان‌پزشکان، متخصصان تغذیه و مراقبت‌های پرستاری در تیم‌های درمانی برای ارائه مراقبت یکپارچه به بیماران از وظایف فیزیوتراپیست است.
• توسعه حرفه‌ای: پیگیری آخرین دستاوردها و تکنولوژی‌های مرتبط با فیزیوتراپی، شرکت در دوره‌های آموزشی و به‌روزرسانی دانش به منظور بهبود مهارت‌ها و دانش حرفه‌ای برای فیزیوتراپیست‌ها بسیار مهم است.

مزایا و معایب رشته فیزیوتراپی

رشته فیزیوتراپی مانند دیگر رشته‌های پزشکی و مهندسی دارای مزایا و معایبی است. ما در بخش زیر تعدادی از این معایب و مزایا را به داوطلبان معرفی می‌کنیم:

مزایا

• مراقبت از سلامت انسانی: فیزیوتراپیست‌ها با کمک به بیماران در بهبود حرکتی و عملکرد بدنی نقش مهمی در بهبود سلامت انسانی ایفا می‌کنند.
• تاثیرگذاری مستقیم: فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند تغییرات مستقیمی در وضعیت بیماران ایجاد کنند.
• فرصت‌های شغلی: با افزایش آگاهی از اهمیت بهداشت و توانمندسازی بدن، فرصت‌های شغلی در این رشته نیز افزایش می‌یابد.
• تنوع شغلی: فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند در مکان‌های مختلفی از جمله کلینیک‌ها، بیمارستان‌ها، تیم‌های ورزشی و مراکز آموزشی فعالیت کنند.
• ارتقا خودشناسی: این حرفه امکان مشارکت فعال در فرآیند درمانی و توانمندسازی افراد را فراهم می‌کند که برای فیزیوتراپیست‌ها تجربه بسیار مناسبی باشد.

معایب

• نیاز به آموزش مداوم: به دلیل تغییرات مداوم در علم پزشکی و تکنولوژی مرتبط با فیزیوتراپی، فیزیوتراپیست‌ها باید تازه‌ترین دانش را یاد بگیرند و در دوره‌های آموزشی مداوم شرکت کنند.
• فیزیکی بودن شغل: این حرفه نیازمند فعالیت‌های فیزیکی متعدد است که ممکن است باعث خستگی شود.
• پیچیدگی بیماری‌ها: درمان برخی از بیماری‌ها و مشکلات حرکتی ممکن است پیچیده باشد و نیاز به تجربه و تخصص بیشتری داشته باشد.
• تماس با بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن: برخی از بیماران ممکن است مبتلا به بیماری‌های مزمن باشند که نیاز به مراقبت‌های طولانی‌مدت دارند این موضوع موجب ایجاد فشار روانی بر فیزیوتراپیست‌ها می‌شود.
• مسئولیت‌های حرفه‌ای: فیزیوتراپیست‌ها مسئولیت‌های حرفه‌ای بالایی دارند و باید از اخلاق حرفه‌ای پیروی کنند و اطلاعات بیماران را در حریم خصوصی نگه دارند.

2) رشته مامایی

یکی دیگر از رشته‌های پردرآمد و پرطرفدار پیراپزشکی، رشته مامایی است. رشته مامایی به عنوان یک رشته با ارزش برای حوزه بهداشت و درمان در نظر گرفته می‌شود. این رشته نقش مهم و حیاتی در دوره بارداری، زایمان و پس از زایمان دارد. اگر داوطلبان به دنبال یک رشته تخصصی پر چالش و جذاب هستند باید حتما به سراغ رشته مامایی بروند. دانشجویان در رشته مامایی مهارت‌ها و دانش‌های لازم برای مراقبت از زنان باردار را یاد می‌گیرند. افرادی که رشته مامایی را به عنوان شغل آینده خود انتخاب می‌کنند با لحظات شگفت‌انگیز تولد نوزادان روبه‌رو می‌شوند.

شغل مامایی یک حرفه ارتباطی و انسانی بسیار ارزشمند است که نقش مهمی در حفظ سلامت زنان و نوزادان دارد. این حرفه از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است، زیرا به مراقبت و پشتیبانی در یکی از مهم‌ترین مراحل زندگی انسانی می‌پردازد. ماماها به زنان در زمینه زایمان طبیعی کمک می‌کنند. آن‌ها مهارت‌هایی نظیر مدیریت درد، تکنیک‌های تنفسی و راهنمایی در مورد وضعیت‌های مختلف زایمان را ارائه می‌دهند.

در ادامه معرفی رشته‌ های پیراپزشکی به سراغ رشته مامایی می‌رویم و تعداد دروس کارشناسی و گرایش‌های این رشته را بررسی می‌کنیم. رشته مامایی در مقطع کارشناسی در یک مدت زمان 4 ساله در اختیار دانشجویان قرار می‌گیرد. داوطلبان برای کسب مقطع کارشناسی باید 137 واحد درسی این رشته را مطالعه کنند. رشته مامایی در مقطع کارشناسی ارشد نیز در اختیار داوطلبان قرار می‌گیرد و داوطلبان امکان انتخاب گرایش‌های مختلف را دارند. داوطلبان باید این نکته را در نظر داشته باشند که این رشته در مقطع دکتری نیز گرایش‌های مختلفی دارد. بنابراین داوطلبان می‌توانند این رشته را از مقطع کاردانی تا دکتری مطالعه کنند و به ادامه تحصیل بپردازند.

دروس پایه رشته مامایی

 

سلول شناسی و بافت شناسی	ایمنی شناسی	بیوشیمی
میکروب شناسی نظری	میکروب شناسی عملی	انگل شناسی و قارچ شناسی
فیزیولوژی 1	تشریح 1 و 2	فیزیولوژی 2

دروس تخصصی الزامی رشته مامایی

 

آسیب شناسی عمومی و اختصاصی	اصول خدمات بهداشت جامعه	کارآموزی نوزادان
بیماری‌های کودکان	نوزادان	داروشناسی عمومی 1
کارآموزی بیماری‌های کودکان	داروشناسی 2	اصول و فنون پرستاری و مامایی و روش کار در اتاق عمل و زایمان
نشانه شناسی و معاینات فیزیکی	کارآموزی اصول و فنون پرستاری و مامایی و روش کار در اتاق عمل و زایمان	کارآموزی نشانه شناسی و معاینات فیزیکی
آمار حیاتی – فیزیوپاتولوژی و بیماری‌های داخلی 1	روان شناسی عمومی، روانشناسی زن و خانواده	فیزیوپاتولوژی و بیماری‌های داخلی 2
اصول اپیدمیولوژی و مبارزه با بیماری‌ها	فیزیوپاتولوژی و بیماری‌های داخلی 3	زبان تخصصی
فیزیوپاتولوژی و بیماری‌های جراحی	اصول تغذیه مادر و کودک	کارآموزی بیماری‌های داخلی و جراحی
تاریخ، اخلاق، قوانین و حقوق در مامایی	ارتباطات، آموزش، بهداشت و مشاوره در بهداشت مادر و کودک و باروری	حقوق و پزشکی قانونی در مامایی
بهداشت مادر و کودک و باروری	کارآموزی و پزشکی قانونی در مامایی	مدیریت و ارتقاء کیفیت در بهداشت مادر و کودک و باروری
جنین شناسی	کارآموزی بهداشت باروری، مادر و کودک و تنظیم خانواده	ژنتیک
اصول روانپزشکی در مامایی	بارداری و زایمان 1، 2 و 3	بارداری طبیعی
اختلالات عملکرد جنسی	کارآموزی بارداری طبیعی	کارآموزی زایمان طبیعی
رادیولوژی، سونولوژی و الکترولوژی در مامایی و زنان	اصول مدیریت و کاربرد آن در مامایی	بیماری‌های زنان و ناباروری
بارداری و زایمان غیر طبیعی	کارآموزی بیماری‌های زنان	کارآموزی زایمان طبیعی و غیر طبیعی
	بیماری های داخلی و جراحی در بارداری و زایمان

دروس تخصصی اختیاری رشته مامایی

 

تغذیه در بیماری‌های مادر و کودک	درمان‌های تکمیلی و جایگزینی در مامایی	بی حسی و بیهوشی و احیاء در مامایی
طب سنتی و گیاه درمانی در مامایی	روش تحقیق و طراحی طرح تحقیق	بیولوژی تولید مثل
سیستم‌های اطلاع رسانی پزشکی	مدیریت اقتصاد بهداشت	رشد و تکامل
آموزش به بیمار و مراجعه کننده	آمادگی برای زایمان و زایمان فیزیولوژیک	تغذیه قبل، حین و بعد از بارداری
اجرای طرح حل مشکل حرفه‌ای یا مقاله تحقیقی در مامایی	ترویج تغذیه با شیر مادر	تئوری‌ها و مدل‌های مامایی و بهداشتی
مامایی و بهداشت باروری در بحران‌ها و بلایا	جامعه شناسی و آسیب شناسی اجتماعی زنان	مامایی و بهداشت باروری در سلامت شهری

دروس کارآموزی در عرصه

 

کارآموزی در عرصه بارداری طبیعی و غیر طبیعی	کارآموزی در عرصه نوزادان نیازمند مراقبت‌های ویژه	کارآموزی در عرصه زایمان طبیعی و غیر طبیعی 1 و 2
کارآموزی در عرصه بیماری‌های داخلی و جراحی در بارداری	کارآموزی در عرصه مدیریت و کاربرد آن در مامایی	کارآموزی در عرصه بیماری‌های زنان و ناباروری
کارآموزی در عرصه رادیولوژی و سونولوژی و الکترولوژی در مامایی و زنان		کارآموزی در عرصه بهداشت باروری، مادر و کودک و تنظیم خانواده

 

موقعیت های شغلی رشته مامایی

• بیمارستان‌ها: بیمارستان‌ها یکی از مکان‌های اصلی و مستقل برای فعالیت ماماها محسوب می‌شوند. ماماها در بیمارستان‌ها به انجام زایمان‌های طبیعی، مراقبت از زنان باردار و نگهداری پس از زایمان مشغول هستند. همچنین، ماماها می‌توانند در مراکز مراقبت از زنان و نوزادان بیمارستان‌ها نیز فعالیت کنند.
• تدریس و آموزش در مراکز آموزشی: برخی از ماماها در مراکز آموزشی تجربیات و دانش خود را به دیگران منتقل می‌کنند. ماماها می‌توانند در دوره‌های آموزشی و مدارس مامایی تدریس کنند و نسل جدیدی از ماماها را آماده به کار کنند.
• مطب‌های خصوصی: یکی دیگر از مکان‌هایی که ماماها امکان فعالیت دارند، مطب‌های خصوصی است. ماماها می‌توانند خدمات مراقبت از بارداری، زایمان و مراقبت پس از زایمان را به خانم‌ها در مطب‌های خصوصی ارائه دهند و به عنوان مشاوران سلامت در این مکان ها فعالیت کنند.
• فعالیت در حوزه‌های تحقیقاتی: ماماها می‌توانند در پروژه‌ها و تحقیقات مرتبط با بهداشت زنان و نوزادان شرکت کنند. این شامل تحقیقات در زمینه‌هایی نظیر سلامت مادران، شیردهی و بهبود مراقبت‌های مامایی می‌شود.
• مشاوره و مراقبت از سلامت زنان: برخی ماماها به عنوان مشاوران سلامت زنان و نوزادان فعالیت می‌کنند. ماماها به زنان در مورد مسائل مرتبط با بارداری، تغذیه و مراقبت از نوزادان مشاوره ارائه می‌دهند.

توانایی‌ها و مهارت‌های لازم برای رشته مامایی

• تشخیص مشکل: توانایی در تشخیص مشکلات پزشکی و مشکل‌زدایی در طی دوران بارداری و زایمان برای ماماها یک توانایی و مهارت بسیار ارزشمند است. ماماها باید به موقع مشکلات بیماران را تشخیص دهند و اقدامات مناسبی را انجام دهند.
• دانش در زمینه علوم پزشکی و بهداشت: ماماها باید دانش بالایی در زمینه‌های پزشکی و بهداشت داشته باشند تا بتوانند به طور صحیح مراقبت از زنان باردار و نوزادان را انجام دهند.
• مهارت‌های ارتباطی: ارتباط موثر با زنان باردار، خانواده‌ها و تیم درمانی یک مهارت اساسی برای ماماها محسوب می‌شود. ماماها باید بتوانند به مراجعه کنندگان خود اطلاعات را به صورت روشن و مشخص ارائه دهند و از نگرش و طرز رفتار مناسبی برخوردار باشند.
• مهارت‌های مدیریتی: ماماها باید بتوانند زمان خود را مدیریت کنند و برنامه‌ریزی دقیقی برای مراقبت از بیماران داشته باشند. این شامل زمان‌بندی ملاقات‌ها، انجام آزمون‌ها و مشاوره‌ها و مدیریت مواقع اضطراری می‌شود.
• مهارت‌های فیزیکی: ماماها نیازمند قدرت بدنی و مهارت‌های فیزیکی برای انجام فعالیت‌هایی نظیر پشتیبانی در زمان زایمان و انجام آزمون‌های فیزیکی بر روی بیماران هستند.
• یادگیری: علم پزشکی و بهداشت روز به روز در حال تغییر است و شرایط جدیدی اعمال می‌شود. بنابراین ماماها باید تازه‌ترین دانش‌ها و روش‌های درمانی را یاد بگیرند و همیشه به‌روز باشند.
• تحمل استرس: رشته مامایی شامل مواجهه با شرایط پر از احساسات و شرایط استرس زاست. ماماها باید توانایی تحمل استرس و ارتباط مثبت با بیماران در شرایط حساس را داشته باشند. اگر توانایی تحمل استرس را ندارید نباید به سراغ رشته مامایی بروید.
• مسئولیت‌پذیری: یکی از مهم‌ترین وظایف ماماها مسئولیت‌پذیری است. ماماها باید برای مراقبت از بیماران و انجام وظایف مسئولیت‌پذیری بالایی داشته باشند و از اهمیت حفظ حریم خصوصی بیماران آگاه باشند.

وظایف ماما

• مراقبت پیش از بارداری: ماماها به زنان در مراحل قبل از بارداری کمک زیادی می‌کنند تا آن‌ها برای بارداری آماده شوند. ماماها در زمینه تغذیه مناسب، استفاده از داروها و ایجاد شرایط بهداشتی کمک می‌کنند.
• مراقبت در دوران بارداری: ماماها از زنان باردار در طول دوران بارداری مراقبت می‌کنند. این مراقبت شامل انجام آزمون‌های پزشکی، بررسی رشد نوزاد و ارائه آموزش‌های مرتبط با بارداری می‌شود.
• مراقبت پس از زایمان: ماماها پس از زایمان به مادران در مراقبت از خود و نوزاد کمک می‌کنند. این شامل مشاوره در مورد شیردهی، تغذیه، تمرینات پس از زایمان و مراقبت از نوزاد می‌شود.
• راهنمایی در زمینه زایمان: ماماها به زنان در زمینه زایمان طبیعی کمک می‌کنند. آن‌ها مهارت‌هایی نظیر مدیریت درد، تکنیک‌های تنفسی و راهنمایی در مورد وضعیت‌های مختلف زایمان را ارائه می‌دهند. ماماها همچنین در صورت لزوم به تداخل پزشکی نیز اقدام می‌کنند.
• مشاوره و تعلیم مادران: ماماها به زنان و خانواده‌های آن‌ها مشاوره می‌دهند. آن‌ها اطلاعات مربوط به بهداشت زنان و نوزادان را به مادران ارائه می‌دهند و به آن‌ها در تصمیم‌گیری‌های مرتبط با سلامت خود کمک می‌کنند.
• پشتیبانی روحی و عاطفی: ماماها باید بتوانند به زنان در مواجهه با تغییرات عاطفی و روانی در طول دوران بارداری و زایمان کمک کنند. آنها باید به بیماران احساس حمایت و اطمینان ارائه دهند.
• ثبت اطلاعات پزشکی: ماماها باید جزئیات مراقبت‌ها و اطلاعات پزشکی مرتبط با بیماران را به دقت ثبت کنند تا اطلاعات بهداشتی بیماران حفظ شود و به پزشکان و متخصصان دیگر ارائه شود.
• مشارکت در برنامه‌های آموزشی: برخی ماماها در دوره‌های آموزشی مرتبط با بهداشت زنان و نوزادان را تدریس و دانش خود را به دیگران منتقل می‌کنند.

مزایا و معایب رشته مامایی

مزایا

• بهبود سلامت زنان و نوزادان: ماماها نقش بسیار مهمی در مراقبت از زنان باردار و نوزادان ایفا و به بهبود سلامت آن‌ها کمک می‌کنند.
• فرصت‌های شغلی: رشته مامایی فرصت‌های شغلی متنوعی ارائه می‌دهد. به عنوان مثال ماماها امکان فعالیت در بیمارستان‌ها، مطب‌های خصوصی، تدریس و آموزش و مشارکت در تحقیقات پزشکی را دارند.
• مهارت‌های ارتباطی: ماماها توانایی بالایی در ارتباط با مراجعین و ایجاد ارتباط مثبت با آن‌ها دارند.

معایب

• فشار و استرس زیاد: ماماها در مواجهه با شرایط پیچیده و اضطراری نیازمند تحمل فشارهای زیادی هستند. رشته مامایی مانند سایر رشته‌های پزشکی فشار و استرس زیادی دارد و تمامی افراد تحمل این میزان استرس را ندارند.
• ساعات کاری نامنظم: ماماها ممکن است در ساعات غیرمنظم کار کنند و این موضوع اکثر اوقات ماماها را دچار مشکل می‌کند.
• مسئولیت‌های زیاد: ماماها مسئولیت زیادی در قبال سلامت زنان و نوزادان دارند و باید از نظر حقوقی و اخلاقی بسیار دقیق عمل کنند.
• آموزش و مهارت‌های مداوم: ماماها باید مهارت‌ها و دانش‌های خود را به روز نگه دارند و به طور مداوم آموزش‌های پیشرفته را ادامه دهند.

3) رشته پرستاری

در ادامه معرفی رشته های پیراپزشکی به سراغ رشته پرستاری می‌رویم. رشته پرستاری یکی از پردرآمدترین رشته های پیراپزشکی است. این رشته گل سر سبد رشته های پیراپزشکی است و موقعیت‌های شغلی مختلفی را در اختیار دانشجویان قرار می‌دهد. رشته پرستاری یکی از رشته‌های حیاتی و مهم در حوزه بهداشت و درمان است که به مراقبت از سلامت انسان‌ها می‌پردازد. پرستاران از بیماران و افراد نیازمند به مراقبت بهداشتی و پزشکی مراقبت می‌کنند. این رشته شامل دانش‌ها، مهارت‌ها و اصول مرتبط با پرستاری و مراقبت از بیماران در محیط‌ها و شرایط  مختلف پزشکی می‌شود.

پرستاران علاوه بر ارتباط مستقیم با بیماران و ارائه مراقبت‌های پزشکی و بهداشتی در تشخیص و رصد وضعیت سلامت بیماران نیز نقش مهمی دارند. آن‌ها می‌توانند در بخش‌های مختلفی از مراقبت بهداشتی و پزشکی فعالیت کنند. به عنوان مثال پرستارها امکان فعالیت در پرستاری داخلی، پرستاری جراحی، پرستاری مامایی، پرستاری کودکان، پرستاری روانی، پرستاری درمانگاهی و … را دارند.

پرستاران نه تنها باید دانش علمی و پزشکی داشته باشند بلکه باید توانایی‌ها و مهارت‌های ارتباطی، تفکر تشخیصی، مهارت‌های فنی و انسانی و توانایی مدیریت زمان را نیز داشته باشند. این رشته نیازمند دقت، حوصله، همدلی و همچنین تعهد به اهداف اصلی خدمت به سلامت انسان‌هاست.

پرستاران در مواجهه با شرایط پزشکی پیچیده و مواجهه با مرگ و میر بیماران نیز قرار می‌گیرند، بنابراین باید توانایی تحمل استرس و ایجاد ارتباط مثبت با بیماران را داشته باشند. این حرفه از نظر فرصت‌های شغلی و ارزش انسانی بسیار ارزشمند است و به افرادی که به دنبال یک حرفه انسانی و ارزشمند می‌گردند، فرصتی برای شغل معنوی و پر از اهمیت ارائه می‌دهد.

رشته پرستاری نیز مانند سایر رشته های پیراپزشکی در 4 سال و 8 ترم تحصیلی در اختیار داوطلبان قرار می‌گیرد. دانشجویان پس از فارغ‌التحصیلی امکان ادامه تحصیل تا مقطع ارشد و دکتری را دارند.

دروس پایه رشته پرستاری

 

تشریح	میکروب شناسی	فیزیولوژی
انگل شناسی	ژنتیک و ایمونولوژی	آمار حیاتی مقدماتی
بیوشیمی	تحقیق در پرستاری	فناوری اطلاعات در پرستاری

دروس تخصصی رشته پرستاری

 

تغذیه و تغذیه درمانی	اصول اپیدمیولوژی و مبارزه با بیماری‌های شایع در ایران	روانشناسی فردی و اجتماعی
داروشناسی	زبان تخصصی	فرایند آموزش بیمار
اخلاق پرستاری و ارتباط حرفه‌ای	پرستاری سلامت فرد و خانواده	پرستاری سلامت جامعه
پرستاری و بهداشت محیط	پرستاری بهداشت مادر و نوزاد	بررسی وضعیت سلامت
اصول و مهارت‌های پرستاری	مفاهیم پایه پرستاری	پرستاری در اختلالات سلامت مادر و نوزاد
پرستاری بزرگسالان / سالمندان 1، 2 و 3	مراقبت‌های پرستاری در منزل	مراقبت‌های جامع پرستاری در بخش‌های ویژه
پرستاری اورژانس در بحران‌ها و حوادث غیر مترقبه	پرستاری کودک سالم	پرستاری بیماری‌های کودکان
پرستاری بهداشت روان	پرستاری بیماری‌های روان	اصول مدیریت خدمات پرستاری

 

موقعیت های شغلی رشته پرستاری

• بیمارستان: پرستاران در بیمارستان‌ها مراقبت از بیماران را در انواع بخش‌ها از قبیل بخش‌های عمومی، جراحی، مراقبت‌های ویژه، مراقبت‌های اورژانسی و … به عهده دارند.
• کلینیک‌: پرستاران می‌توانند در کلینیک‌های پزشکی معتبر کار کنند و به بیماران در مراقبت‌های پایه و مشاوره در مورد بهداشت کمک کنند.
• مراقبت از سالمندان: مراکز مراقبت از سالمندان و خانه‌های سالمندان به پرستاران متخصص نیاز دارند تا مراقبت از سالمندان را انجام دهند و به ایجاد محیطی آرام و مراقبتی برای آن‌ها کمک کنند.
• مراکز مراقبت ویژه: پرستاران در مراکز مراقبت ویژه مانند مراکز معتادان، مراکز روانی و مراکز مراقبت از بیماران مبتلا به بیماری‌های خاص مشغول به کار هستند.
• آموزش و تدریس: برخی از پرستاران به عنوان اساتید و مربیان در دانشگاه‌ها و مدارس پرستاری تدریس می‌کنند و نسل جدیدی از پرستاران را آموزش می‌دهند.
• مراقبت در منزل: برخی از پرستاران به عنوان پرستار منزلی فعالیت می‌کنند و به بیماران در خانه‌ خودشان مراقبت ارائه می‌دهند.
• مراکز اورژانس: پرستاران در مراکز اورژانسی مشغول به کار هستند و به بیمارانی که نیاز به مراقبت فوری دارند کمک می‌کنند.
• صنعت بهداشت: پرستاران در صنایع مختلف مانند صنایع داروسازی برای کنترل کیفیت و مراقبت از کارکنان و محصولات بهداشتی فعالیت می‌کنند.
• پرستار مسافرتی: برخی پرستاران به عنوان پرستاران مسافرتی در شرکت‌های مسافرتی یا در مراکز مراقبت از مسافران مشغول به کار هستند و به مسافران در مورد بهداشت و درمان در سفرهای خارجی کمک می‌کنند.
• بخش کودکان
• بخش آنکولوژی
• و …

توانایی‌ها و مهارت‌های لازم برای رشته پرستاری

• توانایی ارتباطی: پرستاران باید توانایی برقراری ارتباط موثر با بیماران، خانواده‌ها و تیم درمانی را داشته باشند. این شامل مهارت‌های گفتاری، نوشتاری مناسب و قدرت شنیداری می‌شود.
• در نظر گرفتن مشکلات: پرستاران باید بتوانند مشکلات بیماران را در نظر بگیرند و توانایی تحلیل مسائل پزشکی و بهداشتی را داشته باشند.
• توجه به جزئیات: دقت به جزئیات در ارائه مراقبت‌های پزشکی و درخواست‌های پزشکی بسیار مهم است.
• مهارت‌های کلامی: برخی از مهارت‌های کلامی نظیر مهارت در اطلاع‌رسانی به بیماران و خانواده‌ها، توانایی در مذاکره با بیماران و تسلط بر مهارت‌های مذاکره در محیط کار مورد نیاز است.
• توانایی مدیریت زمان: پرستاران در معرض شرایط فشرده و پیچیده قرار می‌گیرند. توانایی مدیریت زمان برای انجام وظایف مختلف و اولویت‌بندی آن‌ها بسیار حیاتی است.
• مهارت‌های فنی: پرستاران باید توانایی استفاده از تجهیزات پزشکی، تزریقات و اجرای مراقبت‌های پزشکی را داشته باشند.
• توانایی تحمل استرس: پرستاران ممکن است در شرایط استرس‌زا و وضعیت‌های ناگوار کار کنند. توانایی تحمل استرس و کنترل احساسات برای پرستاران بسیار مهم است.
• توانایی یادگیری مداوم: زمینه پزشکی و بهداشتی روز به روز در حال پیشرفت است. پرستاران باید توانایی یادگیری مداوم و دنبال کردن تغییرات و پیشرفت‌های علم پزشکی را داشته باشند.
• نظم حرفه‌ای: پرستاران باید به نظم حرفه‌ای و رعایت اصول اخلاقی و استانداردهای پزشکی پایبند باشند و از حفظ حریم شخصی بیماران مراقبت کنند.
• مهارت در استفاده از فناوری: تسلط به سیستم‌های اطلاعات پزشکی و استفاده از نرم‌افزارهای مرتبط با پرستاری نیز مهارت مهمی برای پرستاران محسوب می‌شود.

وظایف پرستار

• مراقبت از بیماران: بدون شک وظیفه اصلی پرستاران مراقبت از بیماران است. آن‌ها باید مراقبت‌های پزشکی از بیماران را انجام دهند. این مراقبت‌ها شامل اندازه‌گیری و ثبت علائم حیاتی مثل فشار خون و نبض، تزریق داروها، تغذیه بیماران از طریق لوله‌های تغذیه معده‌ای و ارائه مراقبت‌های پوستی مانند تعویض بانداژها و … است.
• ارائه اطلاعات به بیماران: پرستاران باید به بیماران در مورد وضعیت سلامت توضیح دهند و به آن‌ها راهنمایی کنند. آن‌ها ممکن است به بیماران در مورد داروها و مراقبت‌های خود آموزش دهند.
• همکاری با تیم درمانی: پرستاران باید در تیم‌های درمانی شرکت کنند و با پزشکان، رزیدنت، متخصصان، فیزیوتراپیست‌ها و دیگر اعضای تیم هماهنگی کنند.
• مراقبت از محیط بیمارستان: پرستاران باید محیط بیمارستان را تمیز و بهداشتی نگه دارند و از تجهیزات پزشکی به درستی استفاده کنند.
• مراقبت از بیماران در شرایط اورژانسی: پرستاران باید در بخش‌های اورژانسی به بیماران بد حال کمک کنند و اقدامات اورژانسی نظیر RCP را انجام دهند.
• پیگیری و ثبت اطلاعات پزشکی: پرستاران باید تاریخچه بیماری و مشخصات پزشکی بیماران را جمع‌آوری کنند و اطلاعات مرتبط را در پرونده‌های پزشکی ثبت کنند.
• اجرای دستورات پزشک: پرستاران باید دستورات پزشکان را اجرا کنند و دقیقا به دستورات عمل کنند.
• پشتیبانی از بیماران و خانواده‌ها: پرستاران باید برای بیماران و خانواده‌های آن‌ها در دوره بستری و درمانی پشتیبانی ارائه دهند و اطمینان حاصل کنند که آن‌ها درک کاملی از وضعیت و مراقبت‌های بیمار دارند.
• مراقبت از سالمندان: پرستاران می‌توانند در مراکز مراقبت از سالمندان فعالیت کنند و مراقبت‌های خاصی برای سالمندان ارائه دهند.
• ادامه تحصیل و آموزش: پرستاران باید خود را به‌روز نگه دارند و در دوره‌های آموزشی شرکت کنند تا با تغییرات جدید در علم پزشکی و مراقبت‌های بهداشتی آشنا شوند.

معایب و مزایای پرستاری

مزایا

• فرصت‌های شغلی گسترده: پرستاران دارای فرصت‌های شغلی بسیار گسترده در محیط‌های مختلف از جمله بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها، مراکز بهداشتی، خانه‌های سالمندان، صنعت بهداشتی، آموزش و تحقیقات و … هستند.
• ارتباط انسانی: پرستاران ارتباط نزدیک با بیماران دارند و می‌توانند به بهبود شرایط جسمی و روحی آن‌ها کمک کنند. این ارتباطات برای پرستاران بسیار ارزشمند و معنوی هستند.
• امکان پیشرفت حرفه‌ای: پرستاران می‌توانند با تحصیل و تخصص در زمینه‌های خاص به مراکز مرتبط با مشاغل مرتبط با بهداشت و درمان انتقال یابند و شغلی پایدار و پر درآمد داشته باشند.
• فرصت‌های مسافرتی: برخی پرستاران به عنوان پرستاران مسافرتی در شرکت‌های مسافرتی یا در مراکز مراقبت از مسافران کار می‌کنند و از فرصت مسافرت استفاده می‌کنند. این بدین معنی است که پرستاران امکان سفر و مراجعه به شهرها و کشورهای مختلف را دارند.

معایب

• فشار روحی و استرس: پرستاران ممکن است در معرض فشار روحی و استرس زیادی قرار بگیرند. این موضوع برای پرستارانی که در محیط اورژانس کار می‌کنند بسیار صدق می‌کند.
• ساعات کاری نامنظم: پرستاران باید به تناسب نیاز بیماران، شیفت‌های نامنظم و شب‌های کاری زیادی داشته باشند. این موضوع بدون شک یکی از مهم‌ترین معایب رشته پرستاری است.
• خطر ابتلا به بیماری: پرستاران به دلیل تماس زیاد با بیماران خطر ابتلا به بیماری‌ها و عفونت‌های مختلفی دارند.
• فشار فیزیکی: پرستاران بخاطر انجام وظایف فیزیکی مثل حمل بیماران و استفاده از تجهیزات سنگین دچار خستگی و فشار فیزیکی می‌شوند.
• مسئولیت‌های سنگین: پرستاران مسئولیت‌های سنگینی را در مراقبت از بیماران دارند و اشتباهات عواقب جدی دارند.

4) رشته اتاق عمل 

در ادامه معرفی رشته های پیراپزشکی به سراغ یکی از محبوب‌ترین رشته‌ها می‌رویم که در چند سال اخیر بسیار مابین داوطلبان محبوب شده است. رشته اتاق عمل یکی از رشته های پیراپزشکی است که داوطلبان در چند سال اخیر این رشته را برای ادامه تحصیل انتخاب می‌کنند. اما رشته اتاق عمل چیست؟ این رشته با سایر رشته‌های پیراپزشکی چه تفاوت‌هایی دارد؟ دانشجویان در این رشته تحصیلی با تکنولوژی‌های نوین جراحی آشنا می‌شوند و نحوه مراقب از بیمار را در اتاق عمل یاد می‌گیرند. رشته اتاق عمل را می‌توان به عنوان یکی از حوزه‌های علوم پزشکی و پرستاری معرفی کرد که وظیفه اصلی را در بیمارستان‌ها و اتاق عمل بر عهده دارد. اتاق عمل به عنوان محیطی اساسی در بیمارستان‌ها و مراکز پزشکی برای انجام جراحی‌ها و مداخلات پزشکی به کار می‌رود و دانشجویان این رشته باید با تمامی تکنولوژی‌های اتاق عمل آشنا شوند.

رشته اتاق عمل متخصصانی را تربیت می‌کند که در جراحی‌ها به عنوان اعضای اصلی تیم عملیاتی حضور داشته باشند و تمامی اقدامات مرتبط با مراحل پیش از جراحی و پس از جراحی را انجام دهند. این رشته در بیمارستان‌ها اهمیت بسیار زیادی دارد، زیرا جراحی‌ها و مداخلات پزشکی توسط تیم اتاق عمل به عنوان مراحل حیاتی در دیگر رشته‌های پزشکی و بهداشتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. رشته اتاق عمل یکی از مهم‌ترین رشته‌های گروه پزشکی است که به مطالعه و آموزش در زمینه جراحی و انجام عمل‌های جراحی پرداخته و افرادی را به عنوان جراح‌ها یا اعضای تیم جراحی در ایجاد و انجام عمل‌های جراحی آماده می‌کند.

رشته اتاق عمل نیازمند دقت بسیار بالا، تمرکز و همکاری گروهی مؤثر است. این رشته در سیستم بهداشتی و درمانی مهم است و تاثیر بزرگی بر روی موفقیت عمل‌های جراحی و بهبود بیماران دارد. در این رشته، دانشجویان به یادگیری و تمرین عملی روی بیماران و مدل‌های تمرینی می‌پردازند.

دروس پایه و تخصصی رشته اتاق عمل

 

تشریح	فیزیولوژی	بیوشیمی
باکتریولوژی و انگل شناسی	آسیب شناسی و بافت شناسی	خون شناسی و انتقال خون
ایمونولوژی	آمار حیاتی	روش تحقیق در اتاق عمل
فناوری اطلاعات در اتاق عمل	فیزیک پزشکی و الکتریسیته و رباتیم و کاربرد آن در اتاق عمل	روان شناسی عمومی
داروشناسی	اصطلاحات پزشکی	زبان تخصصی
بهداشت روان در اتاق عمل	بهداشت در اتاق عمل	اصول و فنون مهارت‌های بالینی
اصول و فنون عملکرد فرد سیار و اسکراب	تغذیه در جراحی	اصول استیریلیزاسیون و ضدعفونی
آشنایی با وسایل و تجهیزات اتاق عمل	مقدمه‌ای بر تکنولوژی اتاق عمل	آشنایی با بیماری‌های داخلی و مراقبت‌های آن
تکنولوژی اتاق عمل – گوارش و غدد و مراقبت‌های آن	تکنولوژی اتاق عمل زنان و اورولوژی (ادراری – تناسلی) و مراقبت‌های آن	تکنولوژی اتاق عمل توراکس، قلب و عروق و مراقبت‌های آن
تکنولوژی اتاق عمل اعصاب و مراقبت‌های آن	تکنولوژی اتاق عمل ارتوپدی و مراقبت‌های آن	تکنولوژی اتاق عمل ENT، فک و صورت، دهان و دندان و مراقبت‌ها آن
تکنولوژی اتاق عمل اطفال و نوزادان و مراقبت‌های آن	تکنولوژی اتاق عمل چشم و مراقبت‌های آن	تکنولوژی اتاق عمل ترمیمی، پلاستیک، پوست و سوختگی و مراقبت‌های آن
تکنولوژی اتاق عمل در اورژانس، تروما و بحران ها و حوادث غیرمترقبه و مراقبت‌های آن	بیهوشی و مراقبت‌های آن	روش احیای قلبی ریوی و اصول مراقبت‌های آن
روش‌های احیای قلبی ریوی و اصول مراقبت‌های آن	اصول مراقبت در اتاق بیهوشی	فوریت‌های پزشکی
مدیریت در اتاق عمل	اخلاق حرفه‌ای در اتاق عمل	آشنایی با کلیات تصاویر رادیولوژی رایج در اتاق عمل

 

موقعیت های شغلی رشته اتاق عمل

• معاون اتاق عمل: معاون اتاق عمل به جراحان کمک می‌کند و وظایفی مانند مدیریت ابزار و تجهیزات جراحی و تهیه و تدارک مواد جراحی را بر عهده دارد.
• پرستار اتاق عمل: پرستاران اتاق عمل نقش اساسی در مراقبت از بیماران در طول عمل‌های جراحی دارند. آن‌ها از لحاظ اخلاقی و ایمنی بر مراقبت از بیماران مسئولیت دارند.
• تکنسین اتاق عمل: تکنسین‌های اتاق عمل وظیفه تعمیر و نگهداری تجهیزات پزشکی، استریلیزه کردن و آماده‌سازی ابزارهای جراحی و کمک به پرستاران و پزشکان را بر عهده دارند.
• مدیر اتاق عمل: مدیران اتاق عمل مسئولیت مدیریت امور اداری و انسانی اتاق عمل را دارند. آن‌ها تدبیر موارد مالی، برنامه‌ریزی تجهیزات و منابع انسانی را بر عهده دارند.
• مدیریت بیمارستان: فارغ‌التحصیلان با تجربه در اتاق عمل می‌توانند به موقعیت‌های مدیریتی در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی انتقال یابند و در مدیریت عملکرد اتاق عمل و تیم‌های پزشکی و پرستاری نقش داشته باشند.
• آموزش: فارغ‌التحصیلان می‌توانند به عنوان معلم یا استاد در مراکز آموزشی حوزه پزشکی و اتاق عمل فعالیت کنند و مهارت‌های جراحی را به دیگران آموزش دهند.
• مشاوره پزشکی: افراد با تخصص در اتاق عمل به عنوان مشاورهای پزشکی در مراکز مشاوره پزشکی و جراحی کار می‌کنند.
• مراکز جراحی: تکنسین‌های اتاق عمل می‌توانند در مراکز جراحی و کلینیک‌های جراحی مشغول به کار شوند.
• تحقیقات پزشکی: برخی از تکنسین‌های اتاق عمل در زمینه تحقیقات پزشکی و آزمایشات بالینی کار می‌کنند و به انجام آزمایش‌ها و تحقیقات پزشکی کمک می‌کنند.
• کار خصوصی: برخی تکنسین‌های اتاق عمل می‌توانند به صورت خصوصی و برای انجام عمل‌های جراحی خصوصی با جراحان همکاری کنند.
• شرکت‌های تامین تجهیزات پزشکی: تعدادی از تکنسین‌های اتاق عمل ممکن است در شرکت‌ها و کارخانجات تامین تجهیزات پزشکی به عنوان متخصصان مشغول به کار شوند.

توانایی‌ها و مهارت‌های لازم برای رشته اتاق عمل

• مهارت‌های تخصصی جراحی: تکنسین‌های اتاق عمل باید مهارت‌های اساسی و پیشرفته در انجام عمل‌های جراحی داشته باشند. این شامل دستورات جراحی، خطرات مرتبط با جراحی و تجهیزات جراحی می‌شود.
• مهارت‌های ایمنی: تامین ایمنی بیماران و تیم جراحی بسیار حیاتی است. تکنسین‌های اتاق عمل باید بتوانند در مواقع اضطراری اقدامات ایمنی را انجام دهند.
• توانایی‌ در مورد شناخت تجهیزات: شناخت و توانایی استفاده از تجهیزات جراحی از جمله ابزارهای جراحی، دستگاه‌های مانیتورینگ بیماران و دستگاه‌های اشعه و تصویربرداری مهم است.
• توانایی‌های ارتباطی: تکنسین‌های اتاق عمل باید توانایی بالایی در ارتباط با پزشکان، پرستاران و دیگر اعضای تیم جراحی داشته باشند. ارتباط مؤثر می‌تواند از تغییرات جاری در اتاق عمل خبر دهد و اشتباهات جراحی را پیشگیری کند.
• توانایی در مدیریت استرس: در اتاق عمل ممکن است مواجهه با موقعیت‌های فشار زا نیاز به تصمیم‌گیری سریع داشته باشد. تکنسین‌ها باید توانایی مدیریت استرس و اداره وضعیت‌های اضطراری را داشته باشند.
• اخلاق حرفه‌ای: احترام به حقوق بیماران، حفظ حریم شخصی و اخلاق حرفه‌ای در تمام موارد از اهمیت بالایی برخوردار است.
• تفکر منطقی: تکنسین‌های اتاق عمل باید بتوانند تصمیمات منطقی و تحلیلی در مواقع اضطراری بگیرند و با موفقیت اقدام به حل مسائل کنند.
• توانایی در یادگیری و آموزش مداوم: زمینه پزشکی و جراحی مستمرا در حال تغییر و به‌روزرسانی است. تکنسین‌ها باید توانایی در یادگیری و آموزش مداوم داشته باشند تا به تازه‌ترین روش‌ها و تکنولوژی‌ها آشنا باشند.
• دقت زیاد: در اتاق عمل، حتی یک خطا کوچک می‌تواند پیامد جدی داشته باشد. تکنسین‌ها باید دقت بسیار بالا و کار زیر فشار را داشته باشند.
• توانایی کار تیمی: اتاق عمل محیط تیمی دارد و تکنسین‌ها باید بتوانند با اعضای تیم همکاری موثر داشته باشند و در هماهنگی برای انجام عمل‌های جراحی بپردازند.

وظایف تکنسین اتاق عمل

• آماده‌سازی اتاق عمل: تکنسین اتاق عمل مسئول آماده‌سازی اتاق عمل قبل از شروع جراحی است. این شامل آماده‌سازی تجهیزات جراحی، ابزارها و مواد ضروری مانند دستکش‌ها، لوازم ضد عفونی و دستشویی بیماران می‌شود.
• کمک به جراحان: تکنسین اتاق عمل باید به جراحان در تهیه و ارائه ابزارهای جراحی و دستیاری در انجام عمل جراحی کمک کنند. آن‌ها باید تجهیزات را به درستی به جراحان تحویل دهند و به درخواست‌های جراحی پاسخ دهند.
• مراقبت از بیماران: تکنسین اتاق عمل باید از بیماران در طول عمل جراحی مراقبت کنند. این شامل کمک به انتقال بیماران به میز جراحی، مانور بیمار در موقعیت‌های مختلف و نظارت بر وضعیت بیماران شامل فشار خون و نبض است.
• نگهداری تجهیزات و وسایل: تکنسین اتاق عمل مسئول اطمینان از نگهداری و تمیزی تجهیزات جراحی و وسایل مورد نیاز در اتاق عمل است. این شامل نگهداری تمیزی و استریلیزاسیون ابزارها و تجهیزات پس از اتمام هر عمل جراحی می‌شود.
• تجهیزات ارتباطی: تکنسین‌های اتاق عمل باید تجهیزات ارتباطی مثل دستگاه‌های رادیو و تلفن را برای ارتباط با سایر اعضای تیم پزشکی و بیماران در اتاق عمل به کار ببرند.
• مدیریت موارد اضطراری: تکنسین‌های اتاق عمل باید در مواقع اضطراری و شرایط غیر منتظره به تصمیم‌گیری سریع و موثر بپردازند و اقدامات لازم را انجام دهند.
• ثبت و اسنادسازی: تکنسین اتاق عمل باید جزئیات جراحی و تاریخچه بیمار را به دقت ثبت و اسنادسازی کنند.
• و …

مزایا و معایب رشته اتاق عمل

مزایا

1. مسئولیت حیاتی: تکنسین‌های اتاق عمل در فرآیند جراحی و بهداشت بیماران نقش حیاتی ایفا می‌کنند. این مسئولیت باعث ایجاد احساس ارزشمندی و معنویت در کار می‌شود.
2. فرصت‌های شغلی: این رشته فرصت‌های شغلی زیادی دارد و فارغ‌التحصیلان به راحتی در بیمارستان‌ها، مراکز جراحی و دیگر مکان‌های مرتبط امکان فعالیت دارند.
3. درآمد مناسب: تکنسین‌های اتاق عمل درآمد مناسبی دارند که با توجه به مهارت‌ها و تجربه آن‌ها امکان افزایش دارد.
4. تنوع موقعیت‌های شغلی: این رشته موقعیت‌های شغلی متنوعی دارد و افراد می‌توانند در زمینه‌های مختلفی از جراحی و پزشکی کار کنند.
5. فرصت برای یادگیری مداوم: حوزه پزشکی و جراحی در حال تغییر و به‌روزرسانی است، بنابراین تکنسین‌های اتاق عمل باید مهارت‌ها و دانش خود را به‌روز نگه دارند.

معایب

1. فشار ذهنی و روزهای کاری زیاد: تکنسین‌های اتاق عمل ممکن است با شرایط فشرده و روزهای پرکار زیادی مواجه شوند که منجر به استرس و خستگی شود.
2. مواجهه با وضعیت‌های دشوار: این رشته ممکن است به مواجهه با وضعیت‌های دشوار مرتبط با جراحی‌ها مانند خونریزی یا عوارض جراحی منجر شود.
3. زمان کاری ناپایدار: تکنسین‌های اتاق عمل ممکن است در شیفت‌های ناپایدار و حتی در شب‌ها و تعطیلات کار کنند.
4. مسئولیت‌های ایمنی: مسئولیت‌های ایمنی بیماران در اتاق عمل بسیار مهم و ضروری است و هر گونه خطا ممکن است تبعات جدی داشته باشد.
5. محدودیت در ارتقاء شغلی: پیشرفت در مسیر حرفه‌ای تکنسین اتاق عمل به مراحل بالاتر محدودیت‌های زیادی دارد.

5) کاردرمانی

آخرین رشته پیراپزشکی که در این مطلب به معرفی آن می‌پردازیم، رشته کاردرمانی است. رشته کاردرمانی نیز مانند سایر رشته های پیراپزشکی درآمد مناسبی دارد و توسط داوطلبان گروه تجربی برای ادامه تحصیل انتخاب می‌شود. رشته کاردرمانی یک رشته پزشکی و بهداشتی است که به تشخیص، ارزیابی و درمان مشکلات جسمانی و عقلانی افراد می‌پردازد. کاردرمانی به منظور بهبود کیفیت زندگی افراد و کمک به بازگشت به عملکرد نرمال بیماران در مواجهه با مشکلات جسمانی، عقلی و اجتماعی به کار می‌رود. افرادی که در این رشته فعالیت می‌کنند به نام کاردرمان‌ها در جامعه پزشکی شناخته می‌شوند.

در رشته کاردرمانی مهارت‌ها و تکنیک‌های متنوعی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این مهارت‌ها و تکنیک‌ها شامل تمرینات فیزیکی، درمان‌های تفریحی، روش‌های مشاوره و توانمندسازی افراد در مقابل مشکلات جسمانی و عقلی هستند. هدف اصلی کاردرمانی افزایش بهبودی بیماران و افزایش کارایی آن‌ها در زندگی روزمره است. کاردرمانی در موارد مختلفی از جمله فیزیوتراپی (کاردرمانی فیزیکی)، ارتوپدی (کاردرمانی مرتبط با بیماری‌های و مشکلات اسکلتی و مفصلی)، درمان زبان و گفتار (کاردرمانی گفتار) و درمان روانی (کاردرمانی روانی) به کار می‌رود.

کاردرمانی معمولا توسط کاردرمان‌ها یا توانبخش‌ها انجام می‌شود. کاردرمان‌ها یا توانبخش‌ها افرادی با دانش تخصصی در زمینه‌های مختلف از جمله فیزیوتراپی، ارتوپدی، روان‌شناسی، تراپی گفت‌وگویی و سایر رشته‌های مشابه هستند. این رشته برای افرادی که با مشکلات جسمی و روحی مواجه هستند مانند افراد معلول، کودکان با نیازهای ویژه، افراد مبتلا به صدمات جسمی و افراد با مشکلات روانی مفید است.

کاردرمانی می‌تواند شامل مداخلات متنوعی باشد که به هدف تشویق به توسعه مهارت‌ها، بهبود عملکرد بدنی، افزایش رضایت از زندگی و بهبود روانی و روحی افراد کمک می‌کند. این رشته حرفه‌ای تاثیر مثبت بر کیفیت زندگی افراد دارد و به آن‌ها در تمامی مراحل زندگی کمک می‌کند.

دروس پایه رشته کاردرمانی

 

آناتومی اندام‌ها	فیزیولوژی عمومی	آناتومی سیستم اعصاب
روانشناسی رشد	فیزیولوژی اعصاب	آناتومی سر و گردن و تنه
روانشناسی مرضی	آناتومی سطحی	مقدمه‌ای بر روانپزشکی
مقدمه‌ای بر روانپزشکی کودک	مقدمه‌ای بر ارتوپدی	بیماری‌های داخلی
آشنایی با مبانی آزمایشات پاراکلینیک	نورولوژی	کمک‌های اولیه

 

دروس تخصصی رشته کاردرمانی

 

مدیریت کاردرمانی	زبان تخصصی	مبانی کاردرمانی و توانبخشی
تئوری فعالیت	فعالیت‌های روزمره زندگی	فعالیت‌های هدفمند و تجزیه و تحلیل آن‌ها
رشد کودک	کینزیولوژی و بیومکانیک	ارزشیابی عضلانی و اندازه‌گیری دامنه حرکتی مفاصل
توانبخشی حرفه‌ای و ارگونومی	وسایل کمکی و اعضای مصنوعی در کاردرمانی	بازی و تفریح در کاردرمانی
کاردرمانی در بیماری‌های کودکان	کاردرمانی در بیماری‌های جسمانی	کاردرمانی در اختلالات روانی اجتماعی
کاردرمانی در عقب ماندگی ذهنی	کاردرمانی در روانپزشکی کودک	تکنیک‌های حرکت درمانی
مشاوره در کاردرمانی	جامعه شناسی در کاردرمانی	گروه و روابط بین فردی
…	…	…

 

موقعیت های شغلی رشته کاردرمانی

• فیزیوتراپیست: فیزیوتراپیست‌ها به کمک تمرینات و درمان‌های فیزیکی به افراد با مشکلات جسمی کمک می‌کنند. آن‌ها می‌توانند در بیمارستان‌ها، مراکز توانبخشی، کلینیک‌ها یا به صورت مستقل فعالیت کنند.
• تراپی گفت‌وگو: تراپیست‌ گفت‌وگو به افراد در مواجهه با مشکلات روانی و روابطی کمک می‌کنند. آن‌ها ممکن است در مراکز مشاوره، درمانی یا خدمات اجتماعی فعالیت کنند.
• تراپی درمانی هنری: این رشته به استفاده از هنر به عنوان وسیله‌ای برای بهبود روانی و انتقال احساسات می‌پردازد. کاردرمان‌های هنری ممکن است در مراکز توانبخشی هنری یا درمانی کار کنند.
• کاردرمانی اشتغالی: تخصصی‌ترین تکنسین‌ها و کاردرمان‌ها در زمینه اشتغالی فعالیت می‌کنند. آن‌ها به افراد با معلولیت‌ها در ایجاد مهارت‌ها و ایمنی برای اشتغال در محیط کار کمک می‌کنند.
• کاردرمانی ورزشی: کاردرمان‌های ورزشی با تیم‌های ورزشی و ورزشکاران برای بهبود عملکرد جسمانی و پیشگیری از صدمات ورزشی همکاری می‌کنند.
• و …

توانایی‌ها و مهارت‌های لازم برای رشته کاردرمانی

• دانش تخصصی: داشتن دانش تخصصی برای رشته کاردرمانی ضروری است. این تخصص‌ها شامل دانش در زمینه فیزیولوژی، آناتومی، روان‌شناسی، توانبخشی و مباحث مشابه می‌شود.
• مهارت‌های ارتباطی: توانایی برقراری ارتباط موثر با بیماران و خانواده‌ها بسیار مهم است. این شامل توانایی گوش دادن به بیماران، توضیح مفاهیم پزشکی به زبان ساده و ایجاد ارتباط انسانی محترمانه می‌شود.
• مهارت‌های توانبخشی: کاردرمان‌ها باید مهارت‌های توانبخشی جسمی و روانی داشته باشند تا به بهبود عملکرد بیماران کمک کنند. این مهارت‌ها می‌توانند شامل تمرینات جسمی، تکنیک‌های توانبخشی و مداخلات روان‌شناختی باشند.
• دقت زیاد: دقت به جزئیات در رشته کاردرمانی بسیار ضروری است. داشتن خطای کوچکی می‌تواند تبعات جدی داشته باشد.
• مهارت‌های سازماندهی: برنامه‌ریزی و سازماندهی جلسات توانبخشی و مراقبت‌ها برای بیماران از اهمیت بالایی برخوردار است.
• مهارت‌های تحلیلی: در تشخیص مشکلات و نیازهای بیماران و تدوین برنامه‌های درمانی، مهارت‌های تحلیلی و مشاهده‌ای ضروری هستند.
• اختیار تصمیم: افرادی که در کاردرمانی فعالیت می‌کنند باید توانایی تصمیمات مناسب و به‌ موقع را داشته باشند.
• توانایی مدیریت استرس: دانشجویانی که در این رشته تحصیل می‌کنند باید توانایی کنترل استرس را داشته باشند، زیرا این رشته یک رشته پر استرس است.
• توانایی کار تیمی: کاردرمانی به شکل تیمی انجام می‌شود، بنابراین توانایی همکاری و کار تیمی بسیار ضروری است.
• و …

وظایف کاردرمان

• ارزیابی بیماری و نیازهای بیمار: کاردرمان باید بیمار را ارزیابی کند و نیازهای آن را تعیین کند. این شامل بررسی وضعیت جسمی و روحی بیمار، تاریخچه بیماری و مشکلات فعلی می‌شود.
• تدوین برنامه درمانی: کاردرمان بر اساس اطلاعات ارزیابی، برنامه‌ درمانی تدوین می‌کند. این برنامه شامل تعیین اهداف درمانی، تعیین روش‌ها و تمرینات مناسب برای بهبود عملکرد بیمار است.
• اجرای تمرینات: کاردرمان به اجرای تمرینات و مراقبت‌های مشخص در برنامه درمانی می‌پردازد. این شامل تمرینات جسمی، توانبخشی، ماساژ، تکنیک‌های تنفسی و دیگر مراقبت‌ها می‌شود.
• مشاوره روانی: کاردرمان به بیماران در مسائل روانی و اجتماعی مشاوره می‌دهد.
• نظارت و ارزیابی پیشرفت: کاردرمان مسئول نظارت بر پیشرفت بیمار و ارزیابی اثربخشی برنامه درمانی است. کاردرمان تغییرات و بهبود‌های بیمار را اندازه‌گیری و ارزیابی می‌کند.
• تعامل با تیم درمانی: کاردرمان باید در مواردی که بیمار نیاز به مراقبت دارد با تیم درمانی مثل پزشکان، روانشناس و سایر پزشکان همکاری داشته باشد.
• آموزش به بیمار: کاردرمان باید به بیمار آموزش‌های لازم را بدهد تا بیمار بتواند در خانه به تمرینات و مراقبت‌های درمانی ادامه دهد.

مزایا و معایب رشته کاردرمانی

مزایا

• ارتباط انسانی: یکی از مهم‌ترین مزایای کاردرمانی، ایجاد ارتباط انسانی نزدیک با بیماران و ارائه کمک به آن‌ها در موقعیت‌های دشوار است. این مسئولیت می‌تواند احساس معنویت و رضایت از کار را افزایش دهد.
• فرصت‌های شغلی: رشته کاردرمانی دارای فرصت‌های شغلی بسیار زیادی است. با توجه به رشد جمعیت و افزایش نیاز به خدمات بهداشتی و توانبخشی تقاضا برای کاردرمان‌ها بسیار بالاست.
• متنوع بودن موقعیت‌های شغلی: کاردرمانی زیرشاخه‌های مختلفی مانند فیزیوتراپی، ارتوپدی، کاردرمانی روانی و کاردرمانی اشتغالی دارد.
• کار تیمی: کاردرمانی یک کار نسبتا گروهی محسوب می‌شود و اعضای تیم تحت هر شرایطی با یکدیگر همکاری می‌کنند.
• اهمیت اجتماعی: کاردرمان‌ها به بهبود عملکرد افراد و بهبود کیفیت زندگی آن‌ها کمک می‌کنند که این امر اهمیت اجتماعی بالایی دارد.

معایب

• فشار و استرس: کاردرمان‌ها در مواجهه با موارد پیچیده و دشوار تحت فشار قرار می‌گیرند.
• خستگی جسمی: انجام تمرینات و مراقبت‌های کاردرمانی ممکن است به کاردرمان‌ها خستگی جسمی زیادی وارد کند.
• مسئولیت‌ها و ریسک‌ها: کاردرمان‌ها در برخورد با بیماران و مسائل حیاتی مسئولیت‌های بزرگی دارند و ممکن است با مسائل حقوقی و ریسک‌های حرفه‌ای روبه‌رو شوند.

معرفی رشته های پیراپزشکی بدون کنکور

• كاردانی مامايی
• كاردانی هوشبری
• كاردانی اتاق عمل
• كاردانی بهداشت عمومی گرايش مبارزه با بيماری‌ها
• كاردانی بهداشت عمومی گرايش بهداشت خانواده

معرفی رشته های پیراپزشکی دانشگاه آزاد

• پرستاری
• مامایی
• هوشبری
• علوم تغذیه
• علوم آزمایشگاهی
• کار درمانی
• کارشناسی ساخت پروتزهای دندانی و دندان سازی
• فیزیوتراپی
• اتاق عمل
• کارشناسی تکنولوژی پرتودرمانی (رادیوتراپی)
• کارشناسی تکنولوژی پرتوشناسی (رادیولوژی)
• گفتار درمانی
• اعضای مصنوعی و وسایل کمکی
• شنوایی شناسی

سوالات متداول در مورد معرفی رشته های پیراپزشکی

1) آیا رشته های پزشکی و پیراپزشکی یکسان هستند؟

نه خیر رشته های پزشکی و پیراپزشکی کاملا با یکدیگر متفاوت هستند و معنای یکسانی ندارند.

2) آیا رشته های پیراپزشکی بدون کنکور در اختیار داوطلبان قرار می‌گیرند؟

تنها برخی از رشته‌های کاردانی پیراپزشکی بدون کنکور در اختیار داوطلبان قرار می‌گیرند.

3) آیا رشته های پیراپزشکی درآمد بالایی دارند؟

درآمد در رشته‌های پیراپزشکی به تخصص، مکان کار، سطح تجربه و تعداد بیماران مراجعه کننده بستگی دارد.

4) آیا فرصت‌های شغلی مناسبی برای رشته های پیراپزشکی وجود دارد؟

بله بیشتر فارغ‌التحصیلان این رشته‌ها می‌توانند در بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها، مراکز توانبخشی، مدارس و سایر مکان‌های مراقبت از سلامت کار کنند.